Bugün işitiyorum. Kavgayı , öfkeyi işitiyorum. Evet ağlamaklı oluyorum demdir bu. Hani kurşun sıksan geçmez geceden. Bir kız çocuğu sinmiş duvar kenarına, elinde bezden bir bebek, bebeğin saçları örülmüş, yanağına az önce bir öpücük kondurulmuş ve tekrarlanmış kulağına defalarca 'Korkma bebeğim, korkma biz ölmeyeceğiz'(!)Kız çocuğu sarılmış saçları örgülü bebeğe, korkmuş, rengi atmış, yanaklarından göz yaşları akıyor. Elleri buz kesmiş. Yüzünde donuk bir ifade.. Bekliyor bir kız çocuğu. Suskun bekliyor. Kurtulmayı değil, elindeki bez bebekle ölmeyi bekliyor. Duvarda kurşunların açtığı yüzlerce mermi izi. Kimisi çerçeveleri kırmış, resimleri yok etmiş. Susmayı ve beklemeyi müthiş kılmışız. Genciz, namlu gibi ve çatal yürek. Barışa bayrama hasret kalmışız. Dostluk, doğruluk feda edilmiş kendini bilmez insanlarca. Bir kız çocuğu vuruldu bugün. Hangi ülke, hangi şehir önemli değil. Bir kız çocuğu gökyüzünü maviye boyayamadan, eli tetiğe giden rezil bir insan evladı tarafından-ellerimin benimle kavga ettiği, yazıp sildiren adam kelimesi-vuruldu bugün. Aynı kız çocuğu dün de vuruldu, az önce de vuruldu ve bir saat sonra da vurulacak. Ağır kapı, aksak lisan, kelimeler yetmiyor. Minik bedenler toprağa karışıyor her gün hatta her saat. Oyuncak bebekler annesiz kalıyor, oyuncak arabalar şoförsüz. Katlanmış duruyor dolapta huzur kokulu gömlekler, elbiseler. İçlerinde beden yok, bedenler toprakta! Bir takım canlılar, kara parçasını sarı çizgilerle çevirmiş-metroda olanlardan-kurallarına uymayanları sarı çizginin dışına iktirip cellat olan bir de anons yapan -tehdit- topluluğun tanımı devlet olmuş bu zamanlarda. Kimse tüküremez olmuş celladının yüzüne. Ve biz dört mevsimimizi, dört mevsim kışa çevirmişiz. Yağmurlu bir havada keskin virajlardan dönmeye çalışıyoruz. Yavaş yavaş uçurumlara yaklaşıyoruz. Uçurumlar soğuk bedenler dolu. Uçurumlar ölü..
Yaren ÖLMEZ
Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi
Bölgesel Analiz Topluluğu
Yorumlar
Yorum Gönder